دریا باش

شعر و عرفان

دریا باش

خداداد
شعر و عرفان

دریا باش

دریا باش

مردى پیش بایزید بسطامى آمد و گفت: چرا هجرت نكنى و از شهرى

 به شهرى نروى تا خلق را فایده دهى و خود نیز پخته‏تر گردى كه

 گفته‏اند:

بسـیار سفر باید تا پختـه شـود خامى           

صوفى نشود صافى تا در نكشد جامى

بایزید گفت: در این شهر كه هستم، دوستى دارم كه ملازمت او را بر

 خود واجب كرده‏ام. به وى

مشغولم و از او به دیگرى نمى‏پردازم.

آن مرد گفت: آب كه در یك جا بماند و جارى نگردد،

در جایگاه خود بگندد.

بایزید جواب داد: دریا باش تا هرگز نگندى.

                                                          ***



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:







تاريخ : دو شنبه 29 فروردين 1390 | 22:5 | نویسنده : خداداد |
.: Weblog Themes By Slide Skin:.